μικρές στιγμές ραδιοφωνικής ευτυχίας

Που λες, γενικά ποτέ δεν ήμουν του ραδιοφώνου και στο σπίτι μου δε βάζαμε ραδιόφωνο ποτέ. Ήμασταν της ησυχίας, παρεκτός αν θέλαμε ν' ακούσουμε μουσική, οπότε βάζαμε δίσκους ή κασέτες. Στο Γυμνάσιο έπιασα μια καινούρια φιλενάδα που άκουγε ράδιο ολημερίς κι ολονυχτίς, κι άκουγα όποτε πήγαινα στο σπίτι της αναγκαστικά -- τέτοιο κόλλημα μας είχε πιάσει, που στο τέλος το κλείσαμε το ραδιόφωνο και προσποιούμασταν ότι κάναμε δική μας εκπομπή που τη γράφαμε σε κασέτα. Κάτι σαν το «Σούλα, μ' ακούς; Σούλα, σ'αγαπάω, Σούλα, πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος». Μετά τις ακούγαμε με φίλους και κατουριόμασταν στα γέλια.

Όταν πρωτόρθα στην Αθήνα όμως και γνώρισα το άλλο μισό της εξίσωσης, το ραδιόφωνο, κι ιδιαίτερα ο Μανώλης Οικονόμου με τη «Νυχτερινή Βάρδια» έμελλε να είναι ο μόνος μας σύνδεσμος. Τον καιρό που μέναμε σε ξεχωριστά σπίτια είχαμε πολύ συγκεκριμένο βραδινό πρόγραμμα: από τις δέκα και για μία ώρα μιλάμε στο τηλέφωνο για τα νέα της μέρας, έντεκα με δώδεκα διάλειμμα για μπάνιο και δώδεκα η ώρα* καθόμαστε ν' ακούσουμε Μανώλη. Το άλλο, πιο ομιλητικό μισό της εξίσωσης έπαιρνε τηλέφωνο και του έπιανε την κουβέντα -- εγώ που είμαι πιο πολύ της ψηφιακής επικοινωνίας του έστελνα μέιλ. Και δώσ' του αφιερώσεις και δωσ' του παραγγελιές και δωσ' του συζητήσεις επί συζητήσεων περί μουσικής και πάντα να με παίρνει ο ύπνος στην αποφώνηση.

Ως και πρωτοχρονιά έφτασα να κάνω με το Μανώλη -- εκείνος στο στούντιο κι εγώ ολομόναχο στο σπίτι. Τότε ακόμα ήταν εδώ παραδίπλα και μου είχε περάσει απ' το μυαλό να πάρω καμιά μπύρα και να πάω από 'κει να του χτυπήσω την πόρτα, αλλά δεν το αποφάσισα τελικά... Ναι, σου λέω, τρελός έρωτας με το Μανώλη. :)

Η φωνή του Μανώλη με έχει συνοδεύσει σε πολλά απ' τα ξενύχτια· στα ερωτευμένα, και τα μοναχικά, και σ' εκείνα που έχω δουλειά, και στα βροχερά και στα χαρούμενα.

Η «Νυχτερινή Βάρδια» παραμένει η μόνη εκπομπή που ακούω (σποραδικά πλέον είναι η αλήθεια) στο ραδιόφωνο, πέρα από Red και Τρίτο ή Δεύτερο δηλαδή όταν τυχαίνει να μπαίνω σ' αμάξι. Όπως απόψε, ας πούμε, που έχει αφιέρωμα Ντύλαν. Γεια σου, Μανώλη!

*Θυμάμαι αμυδρά, χωρίς όμως να είμαι και πολύ βέβαιο, ότι κάποια φάση άρχιζε στις έντεκα η εκπομπή και μετά άλλαξε ώρα, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.


[Αφιερωμένο στην Ε. που τέτοια ώρα θα κάνει το τελευταίο σέιβ στη μετάφρασή της γι' απόψε.]