23/11/2010

Ψαχνό

Απ’ όλα όσα ακούγονται
—το επίμονο κλακ-κλακ των πλήκτρων,
το απαλό φύσημα απ’ το ανεμιστηράκι του υπολογιστή,
το στόρι που τρίζει,
το τσούγκρισμα των πιάτων που πλένει η γειτόνισσα,
τις πόρτες που ανοιγοκλείνουν,
το χτύπημα του σφυριού
ή το θρόισμα των φύλλων στο πάρκο—
τίποτα δεν κάνει τα μέσα μου να μουδιάζουν πιο πολύ
απ' το πλουφ-πλουφ της σάρκας ενός ευτραφούς υπογαστρίου πάνω σε σάρκα
στο διαμέρισμα του ισογείου.

8 comments:

Provato said...

πολύ ερεθιστικό

psifio said...

Δεν είναι μόνο το Παγκράτι ερωτική γειτονιά, υπάρχουν κι άλλες, κύριε Σηπόπουλε.
(γουίνκ γουίνκ εντατίκ που λέτε κι εσείς)

chien andalou said...

σαν το Παγκράτι καμία
(νατζ νατζ)

ΥΓ 1 Είχα πει να μη σχολιάσω, αλλά επροκλήθην.
ΥΓ 2 Το λαβ στόρι τρίζει;

psifio said...

Say no more, mon ami. :)

(Είναι που προκαλείσαι δύσκολα εσύ. Όσο για τα λαβ στόρι, πάντα κάτι θα τρίζει -- θες οι σουμιέδες, θες οι γερασμένες αρθρώσεις...)

lemonostiftis said...

διακρίνω μέσα σ'όλα και μια κακή ηχομόνωση στην κατασκευή της πολυκατοικίας σας.

psifio said...

Οι εργολάβοι! Οι εργολάβοι!

chien andalou said...

(κακή ηχομόνωση + έκλυτα ήθη) / πσηφιακή ματιά = σουξεδιάρικο ποστ
:)

ps: Carne trémula!
pps: Άντε ρε παιδί μου, γράψε τίποτα. Τέσσερις μήνες τώρα κανιβαλίζουμε το υπογάστριο...

psifio said...

Ευτυχώς που είναι ευτραφές και έχει ακόμα για ξεψάχνισμα, γιατί από έμπνευση...